Marleen Blankenburgh: 'Lokaal Belang was er voor mij op het perfecte moment'

BK-rubriek Hart & Ziel: interview met raadslid Marleen Blankenburgh
 

BARNEVELD Marleen Blankenburgh-in 't Anker (53) groeide op in het Zeeuwse Terneuzen en werd opgevoed in de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt. In Barneveld werd ze een jaar geleden raadslid in de fractie van Lokaal Belang. Als christen koos ze ervoor om zich niet aan te sluiten bij een confessionele partij.
 

Er hangt een grote foto aan de wand van je gezin, met je man Jan en de drie dochters die jullie samen kregen: Eline, Marinka en Jiska. Wat is je eigen achtergrond?

,,Ik groeide op in Terneuzen in Zeeuws-Vlaanderen en mijn man in Middelburg. Het schijnt dat mijn familie In 't Anker afstamt van de Duinkerker kapers. Dat vond ik best stoer. Ik heb echt Zeeuwse roots, want mijn vader kwam uit Veere en mijn moeder uit Brouwershaven. Zij stamt af van de Hugenoten."
 

Hoe kwam je dan op de Veluwe terecht?

,,Na het vwo heb je in Zeeland weinig mogelijkheden om te studeren. Ik ben naar Zwolle gegaan, waar ik anderhalf jaar op de Gereformeerde Sociale Academie (GSA) zat, vooral om me in het eerste jaar te oriënteren. We hadden les in kleine groepen en het was heel persoonlijk wat je voor je kiezen kreeg. Ik merkte dat ik dit in die tijd nog te beklemmend vond. Want het is bij die opleiding natuurlijk de bedoeling dat je helpt bij de problematiek van anderen. Dan is het belangrijk dat je goed zicht hebt op wie je zelf bent. Ik was nog jong en wilde vooral wat afstand van thuis nemen, hoewel ik uit een warm nest kom. Ik heb twee broers, we trokken veel met elkaar op. Maar ik had een beetje de vrijheid nodig."
 

Waar heb je je man ontmoet?

,,We kenden elkaar van een jeugdkamp van de gereformeerd vrijgemaakte kerk. Daarna kwamen we elkaar regelmatig tegen. Toevallig gingen we voor dezelfde werkgever werken: Holland International. Hij werkte op het hoofdkantoor en ik bij een reisbureau, waar ik intussen een opleiding voor had gevolgd. Zo is het gekomen. We trouwden en gingen in Delft wonen. Vervolgens solliciteerde Jan bij Baan in Barneveld en zijn we in dit dorp beland."
 

Toen werd je oudste dochter geboren en kwamen de andere twee vrij vlot daarna in Barneveld. Wat besloot je zelf te doen?

,,Ik dacht dat ik wel kon solliciteren, maar met drie kinderen zag ik dat niet meer zo zitten. Bovendien had mijn man een fulltime baan en was hij actief in de kerk. Ook zit je ver van familie. Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan, zoals op de basisschool in de activiteitencommissie. Dan kun je denken aan Koninginnedag en bij andere feestdagen. Er zijn altijd wel dingen waar de juffen en meesters niet aan toe komen."
 

Vind je dat iedereen eigenlijk wel iets aan vrijwilligerswerk zou moeten doen?

,,Ik denk dat er voor iedereen wel iets te vinden is. Zelf heb ik er nooit moeite mee gehad dat er niets tegenover staat aan financiële vergoeding. Soms verbaas ik me erover dat die vraag er vaak gelijk ligt: wat krijg je ervoor? Dat vind ik weleens jammer. Ik heb dit vanuit mijn opvoeding meegekregen. Mijn ouders stonden altijd klaar voor een ander. Maar om het nu als plicht te stellen, vind ik wat ver gaan."
 

Kijk je hier ook naar door een bijbelse bril, in het licht van zorgen voor je naaste?

,,Het komt ook voort uit dankbaarheid voor wat God voor je betekent. De liefde die je van Hem krijgt en mag ervaren, mag je uitdragen naar anderen. Dat klinkt gelijk wat zwaar, maar ik zie vrijwilligerswerk niet als plicht, want dan klinkt het alsof het zou moeten en daar ben ik allergisch voor."
 

Hoe komt dat?

,,Ik denk dat dit te maken heeft met het klimaat waar ik in opgegroeid ben. Toentertijd werd duidelijk uitgedragen wat gewenst gedrag was, maar daar zat een flinke lading achter. Er werd duidelijk aangegeven wat God van je vraagt. Als je bijvoorbeeld zei dat je niet zo'n zin had om naar de kerkdienst te gaan, werd de vraag teruggekoppeld: 'Wat denk je dat God daarvan vindt?'. Zo zaten er vaak stemmetjes in mijn hoofd met regeltjes die bij het geloof zouden horen. Ik denk dat veel mensen dit wel herkennen en ik ben blij dat dit tegenwoordig wat meer losgelaten is. Dat hebben wij in onze opvoeding in elk geval proberen te doen. De motivatie en inspiratie om iets te doen, moet vanuit jezelf komen. Het blijft een spanningsveld, omdat de kans bestaat dat je dankbaar 'moet' zijn."
 

Je deed nog meer vrijwilligerswerk?

,,Ja, ik was ook tien jaar lid van de werkgroep ZOA-Vluchtelingenzorg, waar ik onder meer de notulen verzorgde. De administratieve werkzaamheden liggen me wel, net als draaiboeken maken voor evenementen. Ik ben wel iemand van de structuur. Dat geeft overzicht en dat is ook fijn voor anderen. Zo heb ik zeven jaar het secretariaat gedaan in het bestuur van gymvereniging Doves, waarvan mijn dochters lid waren. Dan rol je van het een in het ander, zoals het maken van foto's en het clubblad."
 

Stichting ZOA steekt vooral de handen uit de mouwen. Dat spreekt je aan?

,,Ja, zij zorgen voor de primaire levensbehoeften van mensen, zoals voor voeding en dekens. Soms zitten vluchtelingen jaren in een kamp en staat hun leven eigenlijk stil. Dan kijkt ZOA of er onderwijs komt. Of ze kijken of mensen het leven in hun eigen dorp weer op de rails kunnen krijgen. Ter plekke hulp bieden dus."
 

Je bent christen. Leg je het accent op het geestelijke geloofsaspect of op het doen?

,,Mensen denken soms dat ik een echte denker ben, maar ik ben meer een doener. Er zijn allerlei bijbelstudiegroepen, maar ik ga vooral graag de maatschappij in. Ik ben wel open over mijn geloof, daar hoef je je niet voor te schamen. Dat is wel mijn basis en het was ook een van de eerste dingen die ik vertelde toen ik bij Lokaal Belang terechtkwam."
 

Hoe kwam je op dat politieke spoor terecht?

,,Ik was altijd wel geïnteresseerd in de landelijke politiek, al heb ik me nooit bij een partij aangesloten. Wel voelde ik me verwant met het CDA. Met mijn broers had ik daarover flinke discussies. In Barneveld kwamen er plannen voor een fietspad hier vlak bij ons huis. Als buurt gingen we ons erin verdiepen en hebben we ingesproken tijdens commissievergaderingen. Ik had me goed voorbereid. Zo word je wegwijs bij de gemeente om de juiste stukken te lezen. Op die manier leerde ik raadsleden kennen en merkte ik dat ik het ook leuk vond om over andere onderwerpen te spreken. Zodat er op een gegeven moment een beetje aan me getrokken werd, of ik zelf niet de lokale politiek in wilde. Daar dacht ik over na, maar ik bleef wel een beetje worstelen, voor welke partij dat dan zou moeten zijn. Totdat Mijntje een lokale partij oprichtte. Dat kwam voor mij op het perfecte moment."
 

Waarom spreekt die nieuwe partij je zo aan?

,,Ik had een sterke klik en kon vanaf het begin meedenken en meepraten, want het verkiezingsprogramma moest nog geschreven worden. Ik vind het fijn om in een team samen te werken."
 

Waarom koos je niet voor een christelijke partij?

,,Dat was toch wel een bewuste keuze. Barneveld is een heel speciaal dorp, waar veel mensen gelovig zijn en waar christelijke partijen de overhand hebben. Je merkt dat een deel van de bevolking, dat niet christelijk is, daar tegenaan hikt. Er wordt veel voor hen bepaald, maar je leeft hier wel met elkaar samen. Ik vind het mooi dat in een brede partij als Lokaal Belang het geloof niet de basis is, maar dat hier juist mensen vanuit diverse hoeken bij elkaar komen. Dan kijk je ook zo naar de onderwerpen. Ik merk dat mijn partijgenoten het fijn vinden dat er christenen in de fractie zitten, omdat je dingen kunt uitleggen vanuit de christelijke hoek. Dan bellen ze me ineens over bijbeltekst Micha 6 vers 8 (lacht)."
 

Even een fictieve schets, waar je lokaal een keuze in zou moeten maken. Stel je voor dat er plannen zijn voor een abortuskliniek in Barneveld. Zou je dan in gewetensnood komen als je partijgenoten dit zouden toejuichen?

,,Dat verwacht ik eigenlijk niet. We zijn er als partij erg op uit om te peilen wat de bevolking wil. Zo zijn we erg voor een dorpsreferendum. De betrokkenheid met de lokale mensen vinden we belangrijk. Om te weten wat er onder alle lagen van de bevolking speelt. Maar dat staat dan los van mijn eigen principes. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen standpunt en voor hoe hij leeft. Het heeft volgens mij weinig waarde als ik iemand iets wil opleggen, bijvoorbeeld over de koopzondag. Maar er is ruimte voor discussie in Lokaal Belang en je kunt persoonlijk ook een ander standpunt innemen. Ik ben er niet zo huiverig voor dat onze partij zich bijzonder stellig zal opstellen in dat soort situaties."
 

Wat vinden de confessionele partijen ervan dat jij als christen voor Lokaal Belang koos?

,,Ze hebben er geen moeite mee. Ik was wel benaderd door die partijen, of ik interesse had. Het gaat mij om de standpunten van de partijen. Ik vind dat de visie van Lokaal Belang goed in elkaar zit. Ik zie hier de meerwaarde van in. Het is een realistische partij, met drie kernwaarden: betrokkenheid, kwaliteit en kansen. We vinden integriteit ook heel belangrijk en dat is iets wat mij enorm aanspreekt. Het belang van eerlijkheid! De partij is ook niet gebonden aan een landelijke partij. We willen goed benaderbaar zijn, om te weten wat er leeft."
 

Je bent altijd lid van de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt gebleven. Hoe reageerden de leden op jouw politieke stap?

,,Ik had wel het idee dat ik mijn nek uitstak en er kritisch op bevraagd zou worden. Over het algemeen vond ik de reacties erg mooi en juist gedreven door interesse. Ze vinden het positief dat ik die stap heb gezet en me hier beschikbaar voor stelde."
 

Waarom spreekt die vrijgemaakte kerk je nog steeds aan?

,,We merkten meteen dat het in Barneveld een gastvrije gemeente is. Het is fijn dat je direct contacten hebt, ook om je geloof te delen, al ben ik geen doorsnee kerkganger. Dan is het belangrijk dat je die ruimte krijgt."
 

Wat is voor jou de kernwaarde in je persoonlijke geloof?

,,Dat ik weet dat God er altijd voor me is en dat ik Hem kan vertrouwen. Dat Hij een liefdevolle Vader voor me is. Ik vind het een mooi beeld dat Hij je nooit los laat, dat Hij altijd je hand weer pakt. Dat heb ik duidelijk gemerkt toen mijn moeder in 2005 op 67-jarige leeftijd aan kanker overleed. Ook op haar sterfbed getuigde ze van haar geloof. Mensen die bij haar op bezoek kwamen, ervaarden hier veel steun aan. Ze kwamen bemoedigd bij haar vandaan. Terwijl mijn moeder moeilijk over haar geloof sprak toen ik jong was. Ik vond het mooi dat ze dit in de laatste levensfase wel kon. Op de rouwkaart stond 'Niets kan mij scheiden van de liefde van Christus'. Die tekst heeft me toen pas echt geraakt en daardoor is het voor mij ook heel belangrijk geworden. Dat maakte indruk. Zelf heb ik ook fysieke problemen gehad en vroeg ik me af hoe dat verder zou gaan. Ik merkte dat geloof me veel rust kan geven. Ik ben geen fervent bidder, maar af en toe merk ik wel in teksten een knipoog van God. Je zoekt je weg in je persoonlijke geloof."
 

Heb je een lijflied?

,,Ik houd van de liederen van Hillsong. Een daarvan is 'Oceans', waar ook een Nederlandse versie van bestaat: 'Leer mij lopen op het water, de oceaan is weids en diep. U vraagt mij alles los te laten, dan vind ik U en twijfel niet. De diepste zee is vol genade, Uw sterke hand die houdt mij vast. Als mijn voeten zouden falen, dan faalt U niet. Want Uw trouw houdt stand. Als golven overslaan, dan blijf ik hopen op Uw naam, mijn ziel vindt rust, want in de storm bent U dichtbij. Ik ben van U en U van mij'. Daarom ga ik niet zwaar door het leven. Want als ik die 'golven' teveel binnen laat komen, word ik lam gelegd en komt er niks uit mijn handen. Daarom heb ik het gevoel dat God er echt voor me is."
 

Artikel Barneveldse Krant 15 mei 2019 - Freek Wolff