Spreektekst Gert Hein Kevelam (LB) tijdens het interpellatiedebat verplaatsing Oranjevereniging Voorthuizen

Op verzoek van de fracties van Pro’98, CDA, VVD en Burger vond er op 25 oktober een interpellatie plaats met het doel het college te bevragen over de stand van zaken rond de verplaatsing van de Oranjevereniging Voorthuizen. Gert Hein Kevelam voerde namens Lokaal het woord. Hieronder volgt zijn spreektekst.
Het volledige debat is terug te kijken via de gemeentelijke website.

Voorzitter,

Ik geef u mijn visitekaartje. Mijn naam staat er nogal pontificaal op, maar ook mijn telefoonnummer en mijn mailadres. Op de achterzijde staat naast Lokaal Belang de tekst Contact opnemen? Ik geef hem aan u maar ik heb ook nog een stapeltje op de rand van mijn tafel liggen. Iedereen mag er één pakken. Maar in het bijzonder wil ik de initiatiefnemers van deze interpellatie oproepen een kaartje mee te nemen. Mijn telefoonnummer was hen blijkbaar niet bekend toen zij in de afgelopen dagen over elkaar heen buitelden om als de wiedeweerga een politiek spel op de wagen te hijsen. In Barneveld hadden we tot afgelopen week volgens mij de goede en collegiale gewoonte om moties, amendementen en dergelijke raadsbreed voor te leggen met de vraag “doe je mee”. De oppositiepartijen besloten dat het tijd wordt voor wij en zij. Dat betreuren wij. 

Dit gezegd hebbend ga ik over naar waar het wat mij betreft echt om gaat: Voorzitter, ongeveer een jaar geleden hebben wij in deze zaal een profielschets voor een te benoemen burgemeester opgesteld. Hierin stonden de woorden Lef en Daadkracht centraal. Zochten wij een burgemeester met lef en daadkracht om als afleiding te dienen voor een bang en angstig college? Of zochten wij een burgemeester met lef en daadkracht omdat wij ook daadkrachtige wethouders hebben? Wij zouden daarmee 5 bestuurders met lef en daadkracht hebben. Wat ons betreft is het laatste het geval. We zien op alle beleidsterreinen dat er knopen worden doorgehakt. Dat er beslissingen worden genomen en dat er niet altijd het veilige paadje wordt gekozen maar dat er met lef wordt bestuurd. Ook in dit dossier, wat nu al 6 jaar voortsukkelde is met dit nieuwe college de koe bij de horens gevat. Na vijf jaar praten over een idee wat maar niet tot een plan wilde komen is er gesteld dat het toch eens hom of kuit zou worden. Wij zitten hier bij elkaar omdat de uiteindelijke voorfase van het plan heeft geleid tot een nee. We hebben zojuist uitvoerig gehoord van beide wethouders wat hier de beweegreden voor is geweest. Is dit erg? Ja, er hebben vele mensen, zowel ambtenaren als vrijwilligers, veel tijd gestopt in dit alles en vooralsnog leidt dit tot niets. Maar, voorzitter, was het niet veel erger geweest als er nog een paar jaar koffiegedronken en gekletst was, waarbij de ene zei dat hij een hal wilde van 3200 m2 en de andere maar weer eens herhaalde dat dat er niet inzit. Of was het niet veel erger geweest als er een goedkeuring op het plan was gegeven en na de feestvreugde hierover er een Raad van State procedure was gevolgd omdat omwonenden van de beoogde locatie ook rechten hebben, met jaren van vertraging en een uiteindelijke afwijzing tot gevolg. Soms is duidelijkheid beter dan hoop. Om deze reden spreken wij onze onvoorwaardelijke steun uit voor het besluit van het college.

Was het dan allemaal perfect, zoals het proces is gelopen? Vast niet. Er zijn echt wel momenten in het hele proces te vinden waar zaken anders hadden kunnen worden aangevlogen. Dat geldt overigens voor beide partijen. Een patroon in het regelmatig niet juist benaderen van verenigingen, zoals de oppositie betoogd, zien wij echter niet. Het tegendeel is volgens mij waar. Het lijkt mooi om wat mee te veren en af en toe maar weer eens een kopje koffie te gaan drinken, maar uiteindelijk schiet geen vereniging daar iets mee op. Een college met lef en daadkracht zegt vaak ja, maar af en toe ook nee. Daar zijn ze voor aangesteld, en zo doet dit college het ook. Dat schept duidelijkheid voor verenigingen, want nogmaals, onduidelijkheid is erger dan op niets gebaseerde hoop. 

Maar is het daarmee dan einde oefening? Wat Lokaal Belang betreft niet. Wij hebben de bijdrage van beide wethouders gehoord, maar konden het ook al lezen in alle stukken die wij de afgelopen dagen uitvoerig hebben bestudeerd. Er wordt steeds gesproken over het huidige plan. Het huidige plan is niet uitvoerbaar op de beoogde locatie. Dus, dit plan gaat het niet worden. Maar na het stoppen van het huidige plan, kan een nieuw plan worden opgetuigd. Zodat wij het huidige plan binnen afzienbare tijd kunnen betitelen als het vorige plan. Hier staat dus geen punt, hier staat een komma.

Wat Lokaal Belang betreft is dit het moment om, voor zover het nog niet helder is, de kaders nog eenmaal duidelijk te stellen waarbinnen één en ander wel kan. Want, en daar had ik misschien wel mee moeten beginnen, het idee zoals dat in de hoofden van twee heren is ontsproten staat ons zeer aan. Een omvangrijke carrousel waarbinnen het meest bruisende dorp van onze gemeente nog meer kan bruisen, dat is wat we allemaal willen, Lokaal Belang zeker. Onze fractie, en dan in het bijzonder de raadsleden van Amerongen en Blankenburgh hebben zich al meermaals ingezet voor de Oranjevereniging en het Grieze Veen waar het dit onderwerp betreft. Ik mag namens hen beiden, en eigenlijk namens de gehele fractie, zeggen dat wij, waar wij kunnen, graag ondersteunend zijn in het vervolgproces.

Wij betreuren het dat er om diverse redenen partijen tegenover elkaar zijn komen te staan die eigenlijk beide aan hetzelfde eind van het touw moeten trekken. Maar wij hebben er vertrouwen in dat er een gezamenlijke oplossing gevonden wordt want er is maar één Voorthuizen, één Oranjevereniging en één gemeente Barneveld en zij zullen het met elkaar moeten doen.